ဓမ္မတို့ဒဿနတို့ဆိုတာ
ခေါင်းပန်းလှန်တာမဟုတ်ဘူး။
ခေါင်းပန်းလှန်တာက
ခေါင်းနဲ့ပန်း၊
ဟိုဘက်မဟုတ်ဒီဘက်၊
ဟို(ပန်း)ဘက်ကျ အရှုံးဆိုရင်
ခေါင်းဘက်ကျ အနိုင်လို့ သတ်မှတ်နိုင်တယ်။
ဓမ္မတို့ဒဿနတို့မှာ ဒါမျိုးလုပ်ရင်
အစွန်းရောက်သွားမယ်။
သိဒ္ဓတ္ထလို ပါရမီပြည့် အရင့်အမာကြီးတောင်
ဒီနည်းကို အလိုက်မှားဘူးတယ်။
မြို့ရွာနေသူတွေဟာ-
လောကီစည်းစိမ် အာရုံငါးပါး ကာမဂုဏ်တရားတွေကို
တပ်မက်ရှာဖွေ သိမ်းပိုက်ထားကြလို့
သေကွဲရှင်ကွဲ တကွဲကွဲနဲ့ ကွဲရတဲ့အခါ
ဆင်းရဲကြရတာ။
ငါ သူတို့နဲ့ လမ်းခွဲမယ်ဆိုပြီးတောထွက်၊
“သူတို့က သိမ်းပိုက်ကြလို့ဒုက္ခရောက်တာ။
ငါက ဒုက္ခလွတ်ရာ ရောက်ချင်တာဆိုတော့
သူတို့နဲ့ ဆန့်ကျက်ဘက်
စွန့်လွှတ်မယ်” ဆိုပြီး
အာရုံငါးပါး စွန့်လွှတ်ရေးလမ်းလိုက်လိုက်တာ
အစားပါ စွန့်တဲ့အထိလိုက်မိတော့..
ဟူး … ပါရမီအရင့်အမာကြီးမို့သာ မသေတာ၊
သေဖို့ လက်တကမ်းအလိုရောက်မှ-
“အော်.. ပန်းဘက်ကျရင် အရှုံးဖြစ်လို့
ခေါင်းဘက်ကျအောင် လှန်နိုင်ရင် နိုင်ရပေမယ့်..
အာရုံငါးပါး ကာမဂုဏ်တရားတွေကို
သိမ်းပိုက်လို့ ရှုံးနေတဲ့ပွဲမှာ
အာရုံငါးပါး အစွန့်နိုင်ဆုံးနဲ့ ဝင်ပြိုင်ပေမယ့်
မနိုင်ပါကလား..” လို့ အချိန်မှီ သံဝေဂရပြီး
မဇ္ဈိမပဋိပဒါလမ်းဘက်
အချိန်မှီ ကူးလိုက်နိုင်ပေလို့သာပေါ့!
မဟုတ်ရင်တော့လား၊
”ဗုဒ္ဓေါ”ဆိုတဲ့အသံလေးတောင်
ကြားလိုက်ကြမှာမဟုတ်ဘူး..
ဟူး….
တော်သေးရဲ့
ပါရမီအရင့်အမာကြီးမို့…
