ထာဝရသာသနာတည်သွားတဲ့
ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ယောက်ဖြစ်ဖို့အတွက်
အနိမ့်ဆုံးရှိရမည့်အဆင့်က
"ဒိဋ္ဌိ,ဝိစိကိစ္ဆာ"ကိုအပြတ်ဖယ်ရှားနိုင်တဲ့"သောတာပန်"ဖြစ်ဖို့ပါ။
ဒါကြောင့်-
"ဒိဋ္ဌိ,ဝိစိကိစ္ဆာ"ကင်းဖို့အတွက်ဆို
ဝေဖန်စိစစ်သင့်တာကို
ဝေဖန်စိစစ်ဖို့ မဖြစ်မနေလိုအပ်ပါတယ်။
"ဒိဋ္ဌိ,ဝိစိကိစ္ဆာ"တိုးစေမယ့်
ဝေဖန်ရေးကိစ္စတွေကိုတော့
လုံးဝစိတ်မဝင်စားတာအကောင်းဆုံးပါ။
ကိုယ်လဲမဝေဖန်နဲ့!
သူများဝေဖန်တာကိုလဲ စိတ်မဝင်စားပါနဲ့!
အမြင်ဆိုတာ သစ်ဖို့ထက် မှန်ဖို့ကအဓိကပါ။
အရာရာကို
လိုက်ဝေဖန်မနေပါနဲ့!
ကိုယ်ဉာဏ်မီသမျှနဲ့
ကိုသိသလောက် ကိုယ်ကျင့်ရင်
"ဝိဇ္ဇာစရဏသမ္ပန္န"ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။
"ဝိဇ္ဇာစရဏသမ္ပန္န"ဖြစ်ပြီဆိုရင်
"သမ္မာဗုဒ္ဓ=ကောင်းမွန်မှန်ကန်သိသူ"လောက်တော့
ဖြစ်ကြမှာပါ။
(ကျင့်သုံးရေးနဲ့မပတ်သက်တဲ့ဝေဖန်မှုတွေက
ဒိဋ္ဌိ,ဝိစိကိစ္ဆာကို ပိုတိုးစေတတ်လို့ပါ)
